Het hoogtepunt

Ola! Waar we in Salta een beginnetje hebben gemaakt met onze actieve vakantie hebben we deze lijn in de Quebreda de Humahuaca stevig doorgetrokken. Na aankomst in Tilcara hebben we in het dorpje rondgelopen en onze tassen gepakt voor ons lama-avontuur. Maandagochtend 10u waren we bij de lamayard en werden we voorgesteld aan Puca, Carra en Morgan; de lama's die mee gingen op de trekking. Samen met Carlitos, onze gids, en deze drie helden begonnen we aan onze trip. In het begin was het een uurtje lopen over wegen en grindpaden; daarna gingen we al snel over tot het beklimmen van steile hellingen over smalle grindpaden en soms zelfs zonder paden. De lama's die ook nog eens onze spullen droegen waren echte klipgeiten, ons kostte het soms toch best wat moeite. Na een uur of 3-4 lopen kwamen we aan bij onze slaapplek; een hutje op het erf van señor Martinez, een boer die samen met zijn vrouw 300 geiten hield en kaas maakt. Hier hebben we geluncht en de rest van de dag wat rondgelopen en genoten van het schitterende uitzicht. Vroeg naar bed, want de volgende dag zou zwaar worden. Gelukkig hadden we goeie slaapzakken gekregen, want gek warm was het niet in het provisorische hutje.
Dinsdagochtend werden we gewekt door Carlitos, en na een snel ontbijt gingen we weer op weg. Deze dag zouden we zo'n 12 km lopen, en ongeveer 1200m stijgen. Deze dag hebben we alleen maar in de verte het gebaande pelgrims pad, 'Calle del Virgen', zien liggen. Carlitos wilde ons namelijk een spectaculair uitzicht geven, maar daar zou geen echt pad heen lopen. Resultaat was dus dat we al zigzaggend door het grind en de cactussen door omhoog moesten zien te komen. Op sommige stukken ging dat aardig, andere stukken waren onmogelijk steil en zwaar. Het kostte dus ook een hoop bloed, zweet en tranen alvorens we op 4000m hoogte waren; het stuk waar het volgens Carlitos 'facil' (makkelijk) zou worden. Vanaf dit punt, waar we ook zijn gaan lunchen hadden we zoals beloofd was inderdaad een schitterend uitzicht. Ook hadden we volledig verzuurde benen, maar dat deed er niet meer toe. Vanaf hier hebben we nog ruim 3 uur gelopen/gewaggeld langs bergtoppen en over een vlakte tussen de bergen in alvorens we helemaal gesloopt bij het eindpunt waren; ons hutje in sanctuaria de abra punta corral. Dit is een bedevaartsoord waar tijdens Pasen zo'n 4000 bedevaartgangers heen gaan en verblijven. Tijdens ons verblijf was er helemaal niemand, behalve een stel ezeltjes in de verte. Waar het hutje van señor Martinez provisorisch was, was dit hier helemaal het geval. Na zo'n zware, maar schitterende dag deed het er niet veel meer toe dat er geen toilet, stromend water of elektriciteit was. Hier hebben we een ijs en ijskoude nacht (-5 graden) gehad, wat niet gek is op zo'n hoogte. Een ietwat brakke nachtrust verder, werden we vroeg gewekt om op de laatste dag van de trip het hele stuk weer terug naar benden te lopen. Gelukkig hadden we een route die minder steil was, we liepen namelijk de bedevaartsroute terug. Dit ging een stuk makkelijker dan de vorige dagen en we hebben ook flink doorgestapt. Onderweg nog een goede lunch gehad en om twee uur waren we weer terug bij de lamayard; een stuk minder fris (lees: drie dagen niet gewassen) en met loodzware benen, maar een onvergetelijke ervaring rijker, terug. Na het afscheid van Carlitos en de lama's waren we toe aan een douche en een ijskoude cola, die beiden meer dan welverdiend waren. De rest van de dag hebben we weinig ondernomen en onze benen en voeten wat rust gegeven.
Vandaag zijn we met flinke spierpijn de bus in gestapt naar Jujuy, de hoofdstad van de gelijknamige provincie. Hier aangekomen hebben we een ronde door de stad gemaakt en het mafste museum ooit bezocht; het politiemuseum van Jujuy. Zo slecht dat het grappig was. Jujuy is een ietwat slaperig stadje, waar niet veel te doen is. Tel er bij op dat alle Argentijnen voetbal aan het kijken zijn ( op straat voor een elektronicawinkel stonden een man of 30) en je hebt een niet al te spannende dag; oom wel eens lekker. Net hebben we in onze posada (die schitterend is. Het plafond is hier zo hoog dat het galmt) Brazilië-Kroatië gekeken en gaan we zo lekker eten in een Peña. Morgen vliegen we naar Buenos Aires, waar we nog een kleine 20 uur zijn alvorens we weer terug naar NL vliegen en onze mooie reis er alweer opzit. Na deze vakantie weten we zeker dat we in Argentinië nog eens terug komen. Ciao!

p.s. Wie ooit de opmerking 'hoor ik daar een lama schijten?' Heeft gebruikt; lama's schijten geruisloos! Stinken doen ze echter voor twee!